Ταινίες γυρισμένες στην Θεσσαλονίκη
Πολλές είναι οι ταινίες που έχουν γυριστεί στη Θεσσαλονίκη για ποικίλους λόγους. Σύμφωνα με τους σκηνοθέτες η Θεσσαλονίκη περιέχει κάτι το μαγικό όχι μόνο στο περιβάλλον της και στην ομορφιά της αλλά και στον τρόπο ζωής της..
Το ξυπόλητο τάγμα
Στη μεταπολεμική Θεσσαλονίκη, ένας νεαρός άντρας, ο Δημήτρης, "συλλαμβάνει" έναν πιτσιρικά, το Σταύρο, που έκλεψε ένα πορτοφόλι και του αφηγείται την ιστορία του, δηλαδή την ιστορία των 160 παιδιών που αποτελούσαν το "ξυπόλητο τάγμα", προσπαθώντας να επιβιώσουν κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Με κίνδυνο της ζωής τους, διωγμένα από το ορφανοτροφείο, είχαν δημιουργήσει μια ηρωική συμμορία και έκλεβαν από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους τρόφιμα και φάρμακα, τα οποία μοίραζαν σε όσους τα είχαν ανάγκη. Μάλιστα, η επαφή τους με μια Ελληνίδα διερμηνέα των Γερμανών (Μαρία Κωστή) τα έκανε να βοηθήσουν έναν αξιωματικό των συμμάχων να διαφύγει στη Μέση Ανατολή. Η κλοπή μερικών τενεκέδων λάδι από ένα μαυραγορίτη (Νίκος Φέρμας) παραλίγο να τους στοιχίσει τη σύλληψη και την εκτέλεσή τους από τους Γερμανούς. Στο τέλος, αφού ακούσει την ιστορία, ο πιτσιρικάς ακολουθεί το Δημήτρη στο ορφανοτροφείο και αποφασίζει να μείνει εκεί για να βρει μόνιμη τροφή και στέγη και να μεγαλώσει τίμια.
Πηγή:tainiothiki.gr
Πηγή:tainiothiki.gr
Ξύπνα!
Λίγα λεπτά μόνο αρκούν για να περάσει το μήνυμα του σκηνοθέτη σε συνδυασμό με την μουσική που δημιουργεί ένα ατμοσφαιρικό αποτέλεσμα.
Ηθοποιοί της πόλης μας
Εκτός από τις ταινίες που έχει φιλοξενήσει η Θεσσαλονίκη,πολλοί ηθοποιοί έχουν βγει κιόλας από αυτήν. Ηθοποιοί κάθε βεληνεκούς,άλλοι παλαιότεροι και άλλοι νέοι. Η λίστα με τα ονόματα τους είναι ατελείωτη,όπως και το απαράμιλλο ταλέντο τους...
Μερικοί από αυτούς είναι..
Κώστας Χατζηχρήστος
Ζωή Λάσκαρη
Κώστας Βουτσάς
Κάτια Δανδουλάκη
Αλέκος Συσσοβίτης
Ζωζώ Σαπουντζάκη
Γερασιμίδου Ελένη
Σοφία Φιλιππίδου
Μιχάλης Μόσιος
Βλαδίμηρος Κυριακίδης
Θανάσης Τσαλταμπάσης
Τιτίκα Βλαχοπούλου
Θοδώρης Αθερίδης
Υββόνη Σαμσόν
Μπέτυ Βαλάση
Μερικοί από αυτούς είναι..
Κώστας Χατζηχρήστος
Ζωή Λάσκαρη
Κώστας Βουτσάς
Κάτια Δανδουλάκη
Αλέκος Συσσοβίτης
Ζωζώ Σαπουντζάκη
Γερασιμίδου Ελένη
Σοφία Φιλιππίδου
Μιχάλης Μόσιος
Βλαδίμηρος Κυριακίδης
Θανάσης Τσαλταμπάσης
Τιτίκα Βλαχοπούλου
Θοδώρης Αθερίδης
Υββόνη Σαμσόν
Μπέτυ Βαλάση
Ο ξεχωριστός Κώστας Βουτσάς
Ο Κώστας Βουτσάς είναι Έλληνας ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου. Γεννήθηκε το 1931 στην Αθήνα και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκηαπό προσφυγική οικογένεια από τους Επιβάτες Ανατολικής Θράκης. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Μακεδονικού Ωδείου απ' όπου αποφοίτησε το 1953.
Υπήρξε σύζυγος της ηθοποιού και χορεύτριας Έρρικας Μπρόγερ (1943-), από την οποία απέκτησε μια κόρη. Έχει δύο άλλες κόρες από τον δεύτερό του γάμο. Η μία, η Θεοδώρα Βουτσά, ακολούθησε τα δικά του βήματα στο χώρο της ηθοποιίας. Ο θετός γιος του (από άλλο γάμο της τρίτης γυναίκας του), Άνθιμος Ανανιάδης, είναι και αυτός ηθοποιός
Ο Κώστας Βουτσάς αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες στο χώρο του θεάτρου-κινηματογράφου.Έχει γυρίσει μια πληθώρα ταινιών,τηλεοπτικών σειρών και θεατρικών παραστάσεω
ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ!
Υπήρξε σύζυγος της ηθοποιού και χορεύτριας Έρρικας Μπρόγερ (1943-), από την οποία απέκτησε μια κόρη. Έχει δύο άλλες κόρες από τον δεύτερό του γάμο. Η μία, η Θεοδώρα Βουτσά, ακολούθησε τα δικά του βήματα στο χώρο της ηθοποιίας. Ο θετός γιος του (από άλλο γάμο της τρίτης γυναίκας του), Άνθιμος Ανανιάδης, είναι και αυτός ηθοποιός
Ο Κώστας Βουτσάς αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες στο χώρο του θεάτρου-κινηματογράφου.Έχει γυρίσει μια πληθώρα ταινιών,τηλεοπτικών σειρών και θεατρικών παραστάσεω
ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ!
- Πέμπτη & 12 (2014)
- Ακάλυπτος (2013)
- Νησος 2 (2012)...παππούς Αποστόλης
- Λάρισα εμπιστευτικό (2012)
- Πόντιοι νέαν γενεάν (2011)
- Ρόδα, τσάντα και κοπάνα 5 (2010)...λυκειάρχης
- Η νήσος (2009)...παππούς Αποστόλης
- Bank bang (2008)... Ερμόλαος
- Γυναικείες συνωμοσίες (2007)... παππούς
- Γύρω-γύρω όλοι (2002)
- Κάθε Σάββατο (1999) .... Θανάσης Πάλλας
- Προς την ελευθερία (1996)
- Η κόκκινη Μαργαρίτα (1990) .... Αλέκος
- Ο δίγαμος (1988)... Ανδρέας Δρακόπουλος
- 120 ντεσιμπέλ (1987)
- Πολυεθνικός γαμπρός (1987)... Οδυσσέας Ιθακήσιος
- Αγάπησα έναν Πόντιο (1986)
- Ο Ιππότης της λακκούβας (1986) .... Μιχάλης Ανοιχτομάτης
- Είναι γάτα ο Γιατρός (1986)... Τάσος Χατζηκώστας
- Οι Πόντιοι (1986)... Κωστίκας
- Τα τούβλα (1985)
- Ο έρωτας του Οδυσσέα (1984) .... Οδυσσέας
- Η δημοκρατία του νέφους (1983)
- Σερίφης ο μηχανοφάγος (1983)... Γρηγόρης
- Αλλαγή και το λουρί της μάνας (1982) .... Παπαρούνας,Σταύρος,Αρχιμανδρίτης Δωρόθεος και κυρία Δόμενα.
- Ο τελευταίος άντρας (1981)
- Ο Κώτσος και οι εξωγήινοι (1980) .... Κώτσος Κοτόπουλος
- Ο Κώτσος στην ΕΟΚ (1980) .... Κώτσος
- Τζακ ο καβαλάρης (1979) .... Τζακ
- Ο τρομοκράτης (1975)
- Ένα τανκς στο κρεββάτι μου (1975)
- Ένας τρελός, τρελός αεροπειρατής (1973) .... Στέφανος Δρακάκης
- Είκοσι γυναίκες κι εγώ (1973) .... Κώστας Φιλίππου
- Ο αισιόδοξος (1973) .... Χρήστος Αντύπας
- Τον αράπη κι αν τον πλένεις (1973) .... Αντώνης Πικραμένος / Μοχάμεντ
- Αγάπη μου παλιόγρια (1972) .... Λουκάς
- Επτά χρόνια γάμου (1972) .... Αλέκος Φωτίου
- Ο αντιφασίστας (1972) .... Νικόλα
- Αγάπησα μια πολυθρόνα (1971)... Γρηγόρης Καρούζος
- Πίσω μου σ' έχω σατανά (1971) ... Οδηγός αυτοκινήτου
- Εθελοντής στον έρωτα (1971) .... Θωμάς Ραΐζης
- Εγώ ρεζίλεψα τον Χίτλερ (1970) .... Γρηγόρης Τσάβος και Υπολ/γος Von Ruben
- Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά (1970) .... Ευλάμπιος Μαντέκας
- Ένας άφραγκος Ωνάσης (1969) .... Αγησίλαος Ωνάσης
- Ο άνθρωπος της καρπαζιάς (1969) .... Ανέστης Φάκας
- Ο γόης (1969) .... Μπάμπης Χριστογιαννακοπουλόπουλος
- Το ανθρωπάκι (1969) .... Ευθύμιος Κοπέογλου
- Το θύμα (1969) .... Μιχάλης Κουτσοπέταλος
- Για ποιον χτυπά η κουδούνα (1968) .... Κώστας
- Μια κυρία στα μπουζούκια (1968) .... Κώστας Μασούρος
- Ο ψεύτης (1968).... Κώστας και Πέτρος Τρανός, γιατρός Εμπορικού Ναυτικού.
- Το πιο λαμπρό μπουζούκι (1968) ... Φανούρης Μπρόκολας και Γιώργος Καρτάλης
- Γαμπρός απ' το Λονδίνο (1967) .... Κώστας Παπαδόπουλος / Τζακ
- Νύχτα γάμου (1967) .... Ιάκωβος Ιορδανίδης
- Οι θαλασσιές οι χάντρες (1967) .... Κώστας Πίτουρας
- Ξυπόλητος πρίγκηψ (1966) .... Κώστας Σωτηρίου
- Ένα έξυπνο, έξυπνο μούτρο (1965) .... Τηλέμαχος
- Κορίτσια για φίλημα (1965) .... Κώστας Καλιακούδας
- Όχι, κύριε Τζόνσον (1965)
- Ραντεβού στον αέρα (1965)... Κώστας Παπαρήγας
- Τέντυ μπόι αγάπη μου (1965)...Άρης Ματσακούλιας
- Το πρόσωπο της ημέρας (1965) .... Γρηγόρης Μαυροφρύδης
- Η χαρτοπαίχτρα (1964) .... Λάκης Οικονομίδης
- Οι κληρονόμοι (1964) .... Σωτήρης Μιχαλούδης
- Κάτι να καίει (1964)... Κλέαρχος
- Ό,τι θέλει ο Λαός (1964)... Μιστόκλης
- Εμείς τα μπατιράκια (1963)
- Ένα κορίτσι για δύο (1963) .... Αριστείδης
- Ζητείται τίμιος (1963) .... Παντελής
- Η ψεύτρα (1963) .... Φίλιππας
- Κάτι να καίει (1963) .... Κλέαρχος
- Ο φίλος μου ο Λευτεράκης (1963) .... Λευτέρης Τσαμπαρδής / Μπάμπης Ντάβος
- Αστροναύτες (1962) .... Πολύκαρπος
- Η Αθήνα τη νύχτα (1962) .... Κώστας Βουτσάς
- Μερικοί το προτιμούν κρύο (1962) .... Κλεόπας
- Νόμος 4000 (1962) .... Ρένος Καρανίκας
- Ο Θόδωρος και το δίκαννο (1962) .... Μιχάλης
- Οι γυναίκες θέλουν ξύλο (1962)
- Η Αλίκη στο ναυτικό (1961) .... δόκιμος
- Ο κατήφορος (1961) .... Μπίσμπιρας
- Ο σκληρός άνδρας (1961)... Πατάτας
- Το αγόρι που αγαπώ (1960)... Πέτρος, γραμματέας, σπουδαίου ηθοποιού
- Για την αγάπη της βοσκοπούλας (1959) .... Λάμπρος
- Η κυρά μας η μαμή (1958)... Σωτήρης
- Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται (1953)
- Με τα παντελόνια κάτω (Mega Channel 2012-2014)
- Άσπρα μπαλόνια (Sigma tv 2011-2012)
- Προς την ελευθερία (ΕΤ1 2010-2011)
- Επτά Θανάσιμες Πεθερές (Mega Channel 2009)....παππούς με άνοια
- Εργαζόμενη Γυναίκα (ΑΝΤ1 2009)...η αεροσυνοδός
- Η Πολυκατοικία (Mega Channel 2010) ο θείος του "Χρήστου"
- Άγρια παιδιά (Mega Channel 2008)
- Ιστορίες για γέλια και για κλάματα (ΑΝΤ1 2007)
- Τυφλόμυγα (ALPHA 2007)
- Γιούγκερμαν (ΑΝΤ1 2007)
- Το κόκκινο δωμάτιο: Το διαμάντι του έρωτα (Mega Channel 2006)
- Αμαρτίες γονέων (Mega Channel 2003)
- Η φωνη (ΕΤ1 2001)
- Για μια θέση στον ήλιο (Mega Channel 1999)
- Μια υπέροχη ζωή (Mega Channel 1993)
- Οι χλιδάτοι (ΕΤ1 1992)
- Μπαμπάς και φιλαράκος (ΑΝΤ1 1991)
- Ιστορίες χωρίς δάκρυα (ΑΝΤ1 1990)
- Μια βόλτα στο φεγγάρι (ΕΤ2) 1989)
- Κρουαζιέρα στον παράδεισο (ΕΡΤ) 1987)
- Ο έρωτας του Οδυσσέα (ΕΡΤ 1986)
- Ο Ανδροκλής και τα λιοντάρια του (ΕΡΤ2 1985) ...Ανδροκλής
- Η μεγάλη παρέλαση (ΕΡΤ 1980)
- Το ημερολόγιο ενός θυρωρού (ΥΕΝΕΔ 1979)
- Ο άνθρωπός μας (ΥΕΝΕΔ 1975)
- Ο ονειροπαρμένος (ΥΕΝΕΔ 1974)
- Βαριετέ (ΥΕΝΕΔ 1973)
- Αγάπη μου παλιόγρια (1969)
- Ο Στρατής παραστράτησε (II) (1969)
- Για ψήφου πήδημα (1989)
- Τρελλάντα... Λαμπάντα (1989)
- Πίσω μου σ' έχω... κόρη μου (1990)
- Πρόσεχε την ντουλάπα (1995)
- Αιγαίο... Βαγκέο (1996)
- Ότι Πείτε Υπουργέ Μου (1998)...Γουιλοου (Υπουργος)
- Σφηκες (1998)
- Ο Αρχοντοχωριάτης (1998)...Ζουρντεν
- Ευρω... ομελέτα κι έρχεται ΝΑΤΟ (1999)
- Η Σαλώμη φιλούσε υπέροχα (2000)
- Με τη γυναίκα του φίλου μου (2000)
- Σημ...ηττηθήκαμε (2000)
- Εδώ γίνεται της Σοφοκλέους (2001)
- Η παπουτσωμένη Ντόρα (2001)
- Το μαντολίνο του ναυαγού Σημίτη (2001)
- Ο παπάς και το λιβάνι το Σημίτη θα τρελάνει (2002)
- Πολιτική κουζίνα (2004)
- Νου Δου fun park (2008)
- Ο παππούς έχει πίεση (2012-2013)...παππούς
Ο κωμικος Κώστας Χατζηχρήστος
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ήταν γόνος πολύτεκνης οικογένειας, η οποία εγκαταστάθηκε στο Παγκράτι.Στο βιβλίο «Ο Χατζηχρήστος τα λέει όλα» το οποίο εκδόθηκε το 1991 από τις εκδόσεις Σμπίλιας, ο βιογράφος του Πέτρος Γεωργιόπουλος σκιαγραφεί με γλαφυρό τρόπο όλα όσα ο ίδιος ο Χατζηχρήστος του εκμυστηρεύτηκε σε συνεντεύξεις του. Οι γυναίκες που κανείς δεν γνώριζε ότι βρέθηκαν στο πλευρό του, ο οικονομικός μαρασμός αλλά και περιστατικά από τη ζωή του, όπως ο ίδιος τα διηγήθηκε εκείνη την εποχή.
Αναλυτικά,ο Κώστας Χατζηχρήστος διηγείται:
Αν με ρωτήσεις πόσες ταινίες έχω κάνει, θα σου πω: 186. Γι' αυτό δεν τις θυμάμαι όλες. Μία όμως θυμάμαι καλά και θα μου μείνει αξέχαστη, όχι τόσο γιατί ήταν μεγάλη επιτυχία, όσο για τα περιστατικά που συνέβησαν στη διάρκεια των γυρισμάτων της. Αυτή η ταινία "Ο Ηλίας του 16ου" με ‘μένα και τον Θανάση Βέγγο. Σκηνοθέτη είχαμε τον Αλέκο Σακελλάριο και οπερατέρ το φίλο μου Ντίνο Κατσουρίδη. Θυμάμαι σε αυτή την ταινία τα βάσανα που πέρασε ο Θανάσης εξαιτίας μιας σκηνής του έργου που έπρεπε να φάει ένα χαστούκι... Νομίζω πως ο Θανάσης είναι ένας πολύ μεγάλος ηθοποιός με τεράστια επιμονή και υπομονή. Ήταν λοιπόν η σκηνή που εγώ έπαιζα έναν ψευτοαστυφύλακα κι ο Βέγγος έναν φουκαριάρη κακοποιό.
Ήταν η σκηνή που έβγαλε και το περισσότερο γέλιο, αλλά και αυτή που ταλαιπώρησε τοn μεγάλο μας ηθοποιό. Τον αρπάζω από το γιακά τον Βέγγο και αρχίζω τα χαστούκια, όπως έλεγε το σενάριο. Το πρόβλημα άρχισε όταν έπεσε το πρώτο χαστούκι. Τότε ο Βέγγος από τη δύναμη έφυγε από την κινηματογραφική μηχανή. Αρχίσαμε ξανά. Πάλι έφυγε από τη μηχανή. Φαπ. Μανούλα! Και άντε από την αρχή, φαπ. Μανούλα. Περίμενε κάθε λίγο και λιγάκι μετά από το χαστούκι όλο το συνεργείο και ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας Αλέκος Σακελλάριος πότε θα συνέλθει ο Βέγγος από το χαστούκι. Με τη συναίνεση του Βέγγου τα χαστούκια έπρεπε να είναι αληθινά. Στο μεταξύ η ώρα περνούσε και η σκηνή δεν τέλειωνε. Άσε που αρχίσαμε να μακιγιάρουμε το Θανάση γιατί το μάγουλό του είχε κατακοκκινίσει από τα χαστούκια. Δεν θα το πιστέψετε αλλά έτσι με το χαστούκι φάγαμε ολόκληρη ημέρα. Και επιτέλους ένα από τα χαστούκια ήταν πετυχημένο...»
«Η οικονομική καταστροφή μου»
Τις δύο τελευταίες δεκαετίες της ζωής του, ο Κώστας Χατζηχρήστος βρέθηκε σε τέτοιο οικονομικό μαρασμό, που κανένας άλλος ηθοποιός δεν γνώρισε όπως εκείνος. Από τη μια οι μεγάλες παραστάσεις και τα υπέρογκα έξοδα, και από την άλλη η σπάταλη ζωή τον ανάγκασαν να βρίσκεται όπως και ο ίδιος παραδέχεται σε οικονομικό γκρεμό. «Πρέπει να μάθει όλος ο κόσμος κάτι που ίσως δεν ξέρει. Ότι εγώ δεν παίρνω ούτε μία δραχμή παρόλο που οι ταινίες μου είναι σε συνεχή προβολή. Και έφτασε στο σημείο μέσα σε μία βδομάδα να παιχτούν τρεις ταινίες μου μαζεμένες. Δεν ξέρω ποιοι είναι αυτοί οι κύριοι και κονομάνε, αλλά πάντως είναι άδικο για ‘μένα. Ο κόσμος μπορεί βλέποντας τις ταινίες μου να νομίζει ότι ο Χατζηχρήστος τα κονομάει χοντρά. Λάθος. Άλλοι τα κονομάνε και όχι εγώ. Και γι' αυτό εκφράζω κάποιο παράπονο γι' αυτή τη μεταχείριση. Τέλος πάντων. Μιλήσαμε για επιτυχημένες ταινίες και ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για αποτυχημένες ταινίες που με έβαλαν μέσα οικονομικά με τα τσαρούχια.
Βλέπεις και οι δουλειές έχουν ρίσκα και εγώ πάντα ρισκάριζα. Και κάτι άλλο: εγώ είχα το ψώνιο να θέλω να ‘μαι παραγωγός, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής. Λοιπόν κάνω μια ταινία με τον τίτλο "Ο ταχυδρόμος προχωράει" και ελαφρώς καταστρέφομαι οικονομικά. Δηλαδή τι ελαφρώς, που μου άλλαξε τα φώτα. Η ταινία πήγε πάτος. Λοιπόν σε αυτή την ταινία δεν άκουσα τη μεγάλη κυρία Καίτη Ντιριντάουα, η οποία όπως ξέρουν οι περισσότεροι ήταν η δεύτερη γυναίκα μου και μαζί της έχω ένα παιδί, μια κόρη, τη Μαριαλένα που σήμερα είναι παντρεμένη με έναν πολύ σωστό κύριο και έχουν ένα μαγαζί στη Φωκίωνος Νέγρη και πουλάνε ζωάκια. Να ‘ναι καλά. Μόνο ένα έχω να πω στην κόρη μου, καθώς διαβάζει αυτό το βιβλίο: κόρη μου, εκεί μέσα στα ζωάκια που έχετε πώς δεν σκέφτηκες να βάλεις κι εμένα, μιας και υπήρξα ζώον σε πάρα πολλές περιπτώσεις.
Ας ελπίσουμε όμως ότι όλα αυτά τα έχουν συγχωρέσει τα παιδιά μου. Γιατί παρόλο που ήμουν αυτός που ήμουν, δεν τους έλειψαν και πολλά πράγματα από τη ζωή τους. Αποκαταστάθηκαν και τα δύο καλά. Εξάλλου δεν ήμουν κανένας αληταράς, ούτε χαρτοπαίχτης που τα ‘παιζα και τ' άφηνα νηστικά, ούτε ιππόδρομο ούτε τίποτα. Τώρα πώς τα έτρωγα; Μη ρωτάτε. Πάντως ένα είναι σίγουρο ότι δεν τα ‘φαγα τα λεφτά μόνος μου. Πάντα με συνεργάτες, φίλους και γνωστούς. Ποτέ μόνος μου. Αλλά τα πιο χοντρά λεφτά χαθήκανε σε δουλειές θεατρικές και κινηματογραφικές. Και όσοι ξέρουν απ' αυτά, με καταλαβαίνουν πιο πολύ. Πάντως ποτέ δεν δείλιασα και πάντα ρίσκαρα. Κι εκείνη την εποχή το χρήμα ήταν χρήμα. Το μόνο που κατορθώσαμε εγώ και το αδελφάκι μου, ο Δήμος, ήταν να φτιάξουμε ένα θέατρο που την εποχή που το πήραμε ήταν ένα παλιό υπόγειο σε κακά χάλια.
Όπως όλοι οι άνθρωποι έτσι και εγώ έκανα τα λάθη μου, αλλά με αδίκησαν. Ειδικά στους καλλιτεχνικούς κύκλους η κακία, η ζήλια και ο παραγκωνισμός είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Πρέπει να έχεις σιδερένια νεύρα και ταλέντο. Θα ήμουν όμως αχάριστος αν πω ότι δεν είδα μεγάλη δόξα και ότι δεν κονόμησα λεφτά. Μέσα από την Τέχνη τακτοποίησα τα παιδιά μου και τη δεύτερη γυναίκα μου την Ντιριντάουα. Το θέατρο και ο κινηματογράφος μου άφησαν μια γεύση σαν πικρό μέλι. Μαζί με τις χαρές γεύτηκα και την πίκρα».
Η φιλμογραφία ειναι επίσης πολύ μεγάλη:
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ήταν γόνος πολύτεκνης οικογένειας, η οποία εγκαταστάθηκε στο Παγκράτι.Στο βιβλίο «Ο Χατζηχρήστος τα λέει όλα» το οποίο εκδόθηκε το 1991 από τις εκδόσεις Σμπίλιας, ο βιογράφος του Πέτρος Γεωργιόπουλος σκιαγραφεί με γλαφυρό τρόπο όλα όσα ο ίδιος ο Χατζηχρήστος του εκμυστηρεύτηκε σε συνεντεύξεις του. Οι γυναίκες που κανείς δεν γνώριζε ότι βρέθηκαν στο πλευρό του, ο οικονομικός μαρασμός αλλά και περιστατικά από τη ζωή του, όπως ο ίδιος τα διηγήθηκε εκείνη την εποχή.
Αναλυτικά,ο Κώστας Χατζηχρήστος διηγείται:
Αν με ρωτήσεις πόσες ταινίες έχω κάνει, θα σου πω: 186. Γι' αυτό δεν τις θυμάμαι όλες. Μία όμως θυμάμαι καλά και θα μου μείνει αξέχαστη, όχι τόσο γιατί ήταν μεγάλη επιτυχία, όσο για τα περιστατικά που συνέβησαν στη διάρκεια των γυρισμάτων της. Αυτή η ταινία "Ο Ηλίας του 16ου" με ‘μένα και τον Θανάση Βέγγο. Σκηνοθέτη είχαμε τον Αλέκο Σακελλάριο και οπερατέρ το φίλο μου Ντίνο Κατσουρίδη. Θυμάμαι σε αυτή την ταινία τα βάσανα που πέρασε ο Θανάσης εξαιτίας μιας σκηνής του έργου που έπρεπε να φάει ένα χαστούκι... Νομίζω πως ο Θανάσης είναι ένας πολύ μεγάλος ηθοποιός με τεράστια επιμονή και υπομονή. Ήταν λοιπόν η σκηνή που εγώ έπαιζα έναν ψευτοαστυφύλακα κι ο Βέγγος έναν φουκαριάρη κακοποιό.
Ήταν η σκηνή που έβγαλε και το περισσότερο γέλιο, αλλά και αυτή που ταλαιπώρησε τοn μεγάλο μας ηθοποιό. Τον αρπάζω από το γιακά τον Βέγγο και αρχίζω τα χαστούκια, όπως έλεγε το σενάριο. Το πρόβλημα άρχισε όταν έπεσε το πρώτο χαστούκι. Τότε ο Βέγγος από τη δύναμη έφυγε από την κινηματογραφική μηχανή. Αρχίσαμε ξανά. Πάλι έφυγε από τη μηχανή. Φαπ. Μανούλα! Και άντε από την αρχή, φαπ. Μανούλα. Περίμενε κάθε λίγο και λιγάκι μετά από το χαστούκι όλο το συνεργείο και ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας Αλέκος Σακελλάριος πότε θα συνέλθει ο Βέγγος από το χαστούκι. Με τη συναίνεση του Βέγγου τα χαστούκια έπρεπε να είναι αληθινά. Στο μεταξύ η ώρα περνούσε και η σκηνή δεν τέλειωνε. Άσε που αρχίσαμε να μακιγιάρουμε το Θανάση γιατί το μάγουλό του είχε κατακοκκινίσει από τα χαστούκια. Δεν θα το πιστέψετε αλλά έτσι με το χαστούκι φάγαμε ολόκληρη ημέρα. Και επιτέλους ένα από τα χαστούκια ήταν πετυχημένο...»
«Η οικονομική καταστροφή μου»
Τις δύο τελευταίες δεκαετίες της ζωής του, ο Κώστας Χατζηχρήστος βρέθηκε σε τέτοιο οικονομικό μαρασμό, που κανένας άλλος ηθοποιός δεν γνώρισε όπως εκείνος. Από τη μια οι μεγάλες παραστάσεις και τα υπέρογκα έξοδα, και από την άλλη η σπάταλη ζωή τον ανάγκασαν να βρίσκεται όπως και ο ίδιος παραδέχεται σε οικονομικό γκρεμό. «Πρέπει να μάθει όλος ο κόσμος κάτι που ίσως δεν ξέρει. Ότι εγώ δεν παίρνω ούτε μία δραχμή παρόλο που οι ταινίες μου είναι σε συνεχή προβολή. Και έφτασε στο σημείο μέσα σε μία βδομάδα να παιχτούν τρεις ταινίες μου μαζεμένες. Δεν ξέρω ποιοι είναι αυτοί οι κύριοι και κονομάνε, αλλά πάντως είναι άδικο για ‘μένα. Ο κόσμος μπορεί βλέποντας τις ταινίες μου να νομίζει ότι ο Χατζηχρήστος τα κονομάει χοντρά. Λάθος. Άλλοι τα κονομάνε και όχι εγώ. Και γι' αυτό εκφράζω κάποιο παράπονο γι' αυτή τη μεταχείριση. Τέλος πάντων. Μιλήσαμε για επιτυχημένες ταινίες και ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για αποτυχημένες ταινίες που με έβαλαν μέσα οικονομικά με τα τσαρούχια.
Βλέπεις και οι δουλειές έχουν ρίσκα και εγώ πάντα ρισκάριζα. Και κάτι άλλο: εγώ είχα το ψώνιο να θέλω να ‘μαι παραγωγός, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής. Λοιπόν κάνω μια ταινία με τον τίτλο "Ο ταχυδρόμος προχωράει" και ελαφρώς καταστρέφομαι οικονομικά. Δηλαδή τι ελαφρώς, που μου άλλαξε τα φώτα. Η ταινία πήγε πάτος. Λοιπόν σε αυτή την ταινία δεν άκουσα τη μεγάλη κυρία Καίτη Ντιριντάουα, η οποία όπως ξέρουν οι περισσότεροι ήταν η δεύτερη γυναίκα μου και μαζί της έχω ένα παιδί, μια κόρη, τη Μαριαλένα που σήμερα είναι παντρεμένη με έναν πολύ σωστό κύριο και έχουν ένα μαγαζί στη Φωκίωνος Νέγρη και πουλάνε ζωάκια. Να ‘ναι καλά. Μόνο ένα έχω να πω στην κόρη μου, καθώς διαβάζει αυτό το βιβλίο: κόρη μου, εκεί μέσα στα ζωάκια που έχετε πώς δεν σκέφτηκες να βάλεις κι εμένα, μιας και υπήρξα ζώον σε πάρα πολλές περιπτώσεις.
Ας ελπίσουμε όμως ότι όλα αυτά τα έχουν συγχωρέσει τα παιδιά μου. Γιατί παρόλο που ήμουν αυτός που ήμουν, δεν τους έλειψαν και πολλά πράγματα από τη ζωή τους. Αποκαταστάθηκαν και τα δύο καλά. Εξάλλου δεν ήμουν κανένας αληταράς, ούτε χαρτοπαίχτης που τα ‘παιζα και τ' άφηνα νηστικά, ούτε ιππόδρομο ούτε τίποτα. Τώρα πώς τα έτρωγα; Μη ρωτάτε. Πάντως ένα είναι σίγουρο ότι δεν τα ‘φαγα τα λεφτά μόνος μου. Πάντα με συνεργάτες, φίλους και γνωστούς. Ποτέ μόνος μου. Αλλά τα πιο χοντρά λεφτά χαθήκανε σε δουλειές θεατρικές και κινηματογραφικές. Και όσοι ξέρουν απ' αυτά, με καταλαβαίνουν πιο πολύ. Πάντως ποτέ δεν δείλιασα και πάντα ρίσκαρα. Κι εκείνη την εποχή το χρήμα ήταν χρήμα. Το μόνο που κατορθώσαμε εγώ και το αδελφάκι μου, ο Δήμος, ήταν να φτιάξουμε ένα θέατρο που την εποχή που το πήραμε ήταν ένα παλιό υπόγειο σε κακά χάλια.
Όπως όλοι οι άνθρωποι έτσι και εγώ έκανα τα λάθη μου, αλλά με αδίκησαν. Ειδικά στους καλλιτεχνικούς κύκλους η κακία, η ζήλια και ο παραγκωνισμός είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Πρέπει να έχεις σιδερένια νεύρα και ταλέντο. Θα ήμουν όμως αχάριστος αν πω ότι δεν είδα μεγάλη δόξα και ότι δεν κονόμησα λεφτά. Μέσα από την Τέχνη τακτοποίησα τα παιδιά μου και τη δεύτερη γυναίκα μου την Ντιριντάουα. Το θέατρο και ο κινηματογράφος μου άφησαν μια γεύση σαν πικρό μέλι. Μαζί με τις χαρές γεύτηκα και την πίκρα».
Η φιλμογραφία ειναι επίσης πολύ μεγάλη:
- Ο πύργος των ιπποτών (1952)... πλανόδιος εμποράκος
- Πιάσαμε την καλή (1955)... Θύμιος
- Γκόλφω (1955)
- Τα τρία μωρά (1955)... Φίλιππας Μανδαρόπουλος
- Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1955)... Γκέρλας
- Δολάρια και όνειρα (1956)
- Τα κωθώνια του Συντάγματος (1956)
- Οι 3 ντετέκτιβς (1957)... Βαγγέλης
- Τσαρούχι, πιστόλι, παπιγιόν (1957)
- Μαρία η Πενταγιώτισσα (1957)
- Τζιπ, περίπτερο κι αγάπη (1957)... Γιώργος
- Γερακίνα (1958)
- Να ζήσουν τα φτωχόπαιδα (1959)... Τώνης Παχουλός
- Διακοπές στην Κολοπετινίτσα (1959)
- Λαός και Κολωνάκι (1959)... Κώστας Τσεβελέκης
- Ο Ηλίας του 16ου (1959)... Ηλίας
- Η Λίζα τό 'σκασε (1959)... Ιορδάνης Κολλάρος
- Ο Θύμιος τα ‘κανε θάλασσα (1959)... Θύμιος Μπούκουρας και Σπύρος Μπερίλης
- Ο Θύμιος τα 'χει 400 (1960)
- Τα ντερβισόπαιδα (1960)... Θόδωρος
- Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες (1960)... Θωμάς Μακρυκώστας
- Καπετάνιος για κλάματα (1961)
- Το έξυπνο πουλί (1961)... Λουκάς Μανής
- Ο σκληρός άνδρας (1961)... Ηρακλής Λεοντόπουλος
- Το παιδί της πιάτσας (1961)
- Μιχαλιός του 14ου συντάγματος (1962)... Μιχαλιός Καραμιχάλης
- Ο ταξιτζής (1962)... Θανάσης Περιμένης
- Ο Δήμος από τα Τρίκαλα (1962)... Παρασκευάς Πουρνάρας
- Ο κύριος πτέραρχος (1963)... Κανέλλος
- Της κακομοίρας (1963)... Ζήκος
- Ο Θύμιος στη χώρα του στριπτήζ (1963)
- Ο καζανόβας (1963)
- Ο ταυρομάχος προχωρεί (1963)... Μιχάλης
- Ο ανηψιός μου, ο Μανώλης (1963)... Μανώλης Μαραμένος
- Ένας ζόρικος δεκανέας (1964)
- Οι κληρονόμοι (1964)... Παναγιώτης Τσόκας, κουρέας
- Ο παράς κι ο φουκαράς (1964)... Κοσμάς Περιστέρης
- Η σοφερίνα (1964)... Αστυνομικός
- Ο θαλασσόλυκος (1964)... Παντελής Καζούρας
- Πράκτορες 005 εναντίον Χρυσοπόδαρου (1965)
- Όχι, κύριε Τζόνσον (1965)... ενδιαφερόμενος αγοραστής
- Φως, νερό, τηλέφωνο, οικόπεδα με δόσεις (1966)... Μανώλης Πελεκούδης
- Ο Μελέτης στην άμεσο δράση (1966)... Μελέτης
- Ο τετραπέρατος (1966)... Δήμος
- Σήκω χόρεψε συρτάκι (1967)... Θύμιος
- Ο άνθρωπος που γύρισε από τα πιάτα (1969)... Λάκης - Πέτρος
- Κακός ψυχρός κι ανάποδος (1969)... Θύμιος και Κώστας Παπαχατζής
- Ο απίθανος (1970)... Μάκης Χαρίσης
- Ένας χίπυς με τσαρούχια (1970)
- Ένα μπουζούκι αλλιώτικο από τ’ άλλα (1970)... Κώστας Καραβεδούρας
- Θύμιος εναντίον Τσίτσιου (1971)
- Τι κάνει ο άνθρωπος για να ζήσει (1971)... Λέανδρος Περπέρης
- Ένας πιλότος για πέταμα (1987)... Θύμιος Κατσαμπέκης
Η μεγάλη προσωπικότητα της Ζωής Λάσκαρη.
Το πραγματικό της όνομα είναι Ζωή Κουρούκλη. Το 1959 μόλις στα 15 της χρόνια στέφθηκε Σταρ Ελλάς και αυτή ήταν η αφορμή ώστε ο Γιάννης Δαλιανίδης να την επιλέξει για πρωταγωνίστρια της ταινίας "Ο Κατήφορος" το 1961. Η επιτυχία της ταινίας την έκανε μία από τις μεγαλύτερες σταρ της εποχής και μόνιμη πρωταγωνίστρια του ελληνικού κινηματογράφου, υπογράφoντας αποκλειστικό συμβόλαιο με τη μεγαλύτερη ελληνική εταιρία παραγωγής, τη Φίνος Φιλμ. Από τότε πρωταγωνίστησε σε πολύ μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες και σε όλα τα είδη ταινιών (κωμωδίες, δραματικές και μιούζικαλ) κατά την χρυσή περίοδο του ελληνικού κινηματογράφου.
Ας δούμε μια συνέντευξή της..Σας φωνάζουν Ζωίτσα;
– Ναι. Και όταν με λένε «κυρία Λάσκαρη» τους αγριοκοιτάζω. Το ήξερα από μικρή ότι θα γεράσω και θα με φωνάζουν Ζωίτσα. Μεγάλη μου τιμή.
Πάλεψα να είμαι αυτό που θέλω είτε άρεσε είτε δεν άρεσε
Σχολιάζει «πόσο όμορφα κορίτσια υπάρχουν σήμερα. Ψηλά, με ωραία μάτια, ωραία σώματα. Κορίτσαροι. Συνέχεια περνούν από μπροστά σου...». «Δύσκολα θα έβγαινε μια Λάσκαρη σήμερα, λοιπόν. Θα είχε μεγάλο ανταγωνισμό», παρατηρώ. «Οχι. Δεν είναι αυτό. Δεν υπάρχει ο Φίνος να σε καθιερώσει στη συνείδηση του κόσμου», αντιτείνει. «Γύριζα τότε δύο ταινίες τον χρόνο. Τους άρεσα, δεν τους άρεσα. Ηταν μια καθιέρωση. Η τηλεόραση δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον κινηματογράφο».
– Ζήσατε έντονα τα νιάτα σας.
– Πολύ τα έζησα! Και πολύ ξενύχτησα και όλα τα έκανα. Γι’ αυτό λέω ότι είμαι γεμάτη.
– Στο πρόγραμμα της παράστασης δηλώνετε την ηλικία σας...
– Στα χαρτιά είμαι και δύο χρόνια μεγαλύτερη, λόγω της ψεύτικης δήλωσης που είχα κάνει για τα καλλιστεία. Γράφουν το 1942 ως ημερομηνία γέννησης και όχι το 1944. Δεν είναι γελοίο; Ο Βουτσινάς έλεγε: «όταν λες ψέματα σε κάποιον δεν πειράζει. Οταν λες στον εαυτό σου είναι επικίνδυνο».
– Οι άντρες που πέρασαν από τη ζωή σας, σας τίμησαν;
– Με τον τρόπο τους.
– Τους χρεώνετε;
– Οταν έχεις δώσει την ψυχή σου, τι να χρεώσεις. Είναι σαν να φτύνεις τη μούρη σου.
– Κάποτε είχατε ανακοινώσει ότι σκοπεύετε να κάνετε μια ταινία για τα ναρκωτικά.
– Τώρα δεν θέλω να αγγίξω το θέμα καθόλου. Η κόρη μου είναι πολύ καλά. Περάσαμε από τέσσερις κοινότητες, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
– Σας δυσκόλεψε αυτό, τότε;
– Με έλιωσε. Δεν θέλω όμως να μιλήσω άλλο γι’ αυτό. Τώρα, δόξα τω Θεώ, είναι όλα καλά.
– Είμαστε αυτό που θυμόμαστε; Οι μνήμες μας; Οπως λέει και ο Πίντερ στα «Ωραία χρόνια».
– Είμαστε αυτό που πιστεύει ο κόσμος για εμάς. Πάλεψα να είμαι αυτό που θέλω, είτε άρεσε είτε δεν άρεσε.
– Κι όταν δεν άρεσε;
– Το έκριναν αυστηρά, έχει τίμημα. Πολύ μεγάλο. Σου βάζουν μια ταμπέλα. Αλλά δεν πειράζει.
– Ερχονται στο θέατρο ακόμα για να «δουν τη Λάσκαρη»;
– Οχι. Δεν νομίζω. Ορισμένοι... ίσως... λίγοι να έρχονται και από περιέργεια.
– Η περιέργεια που σκοτώνει τον ηθοποιό όταν μεγαλώνει;
– Αυτούς σκοτώνει. Εμένα όχι. Ο καθένας με φαντάζεται κάπως. Οπως κάθε δημόσιο πρόσωπο. Δικό του είναι το πρόβλημα. Εγώ είμαι κανονικός άνθρωπος.
– Τι σημαίνει «κανονικός»;
– Κανονικός, παιδί μου. Θα σηκωθώ το πρωί, θα σκουπίσω, θα μαγειρέψω. Δεν παριστάνω τη Νόρμα Ντέσμοντ στη «Λεωφόρο της Δύσης». Δεν υπήρξα ποτέ έτσι. Τι βαρετό Χριστέ μου!
Το Ιντερνετ είναι σαν τεράστιο διεθνές αεροδρόμιο όπου δεν ξέρεις κανέναν
«Εχασα τους γονείς μου νωρίς και ωρίμασα πολύ γρήγορα». Οταν προφέρει τη φράση αυτή, αισθάνομαι την κεκτημένη ταχύτητα. «Το αναφέρετε σχεδόν πάντα στις συνεντεύξεις σας», παρατηρώ. «Φαίνεται ότι είναι μια απώλεια που δεν αναπληρώνεται. Με τίποτα», απαντά στέρεα και ήρεμα. «Σκέψου να μην έχεις φωνάξει ποτέ “μπαμπά”, ήμουν 8 μηνών όταν πέθανε, και “μαμά”. Είχα ανάγκη να προφέρω τις λέξεις. Ελεγα στους γονείς της μητέρας μου, που με μεγάλωναν, να με υιοθετήσουν για να μπορώ να πω “μαμά και μπαμπά”. Μετά ήθελα να δώσω στις κόρες μου την αγάπη που δεν ένιωσα από γονείς».
– Είχατε στηρίγματα στη ζωή σας;
– Κανένα. Ισως τον Φίνο.
– Σας σκλήρυνε αυτό;
– Καθόλου. Πάντα είχα στο μυαλό μου ότι δεν θέλω να πονέσει κανένας όπως εγώ.
– Κάνατε άλλη δουλειά ποτέ;
– Ναι, όταν πήγα μικρή στην Αμερική, στα 16 μου ως «Σταρ Ελλάς», για 18 μήνες, δούλεψα σε ένα κατάστημα ως υπάλληλος.
– Η ομορφιά είναι διαβατήριο ζωής;
– Είναι. Αλλά αν δεν έχει σφραγίδες δεν έχει αξία. Πολλές σφραγίδες, να είναι ταξιδεμένο το διαβατήριο.
– Η εμφάνιση δημιουργεί δυσκολίες;
– Κόπο απαιτεί. Οι άνθρωποι βλέπουν το εξωτερικό και πολλές φορές δεν σε συμπονούν. Λένε: αυτή δεν έχει ανάγκη, τα έχει όλα.
– Κάποιοι γίνονταν προσβλητικοί...
– Οχι προσβλητικοί. Σκληροί. Διαλέγεις όμως με ποιον θα μοιραστείς την ψυχή σου.
– Τη μοιραστήκατε;
– Ναι. Είχα πολύ καλούς φίλους. Οπως την Αλίκη (Βουγιουκλάκη). Ηταν πολύ τρυφερό και δειλό πλάσμα. Η Αλίκη ήθελε να είναι πρώτη. Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό, μη με ρωτάτε. Ξέρω όμως ότι το πλήρωσε πολύ ακριβά. Ο κόσμος που τη λάτρεψε ήταν και η φυλακή της.
Η δεκαετία του ’60 ήταν για τη Ζωή Λάσκαρη «η καλύτερη εποχή. Τα χρόνια της αθωότητας. Ακόμη δεν είχαμε διαφθαρεί από το χρήμα».
– Πόσο ζήσατε την Ελλάδα της πλαστής ευμάρειας;
– Από μακριά. Την έβλεπα και ανατρίχιαζα. Δεν μπορούσα να το πω δημόσια, θύμωνε ο άντρας μου... Εντάξει, λοιπόν, να μην τα πω δημόσια, τα έλεγα σπίτι μου, τσακωνόμουν με την τηλεόραση. Εβλεπα τον εσμό που εμφανιζόταν ως καλή κοινωνία...
– Η δεκαετία του ’60 είχε καλή κοινωνία;
– Είχε πενήντα παλιές οικογένειες, οι οποίες όμως, όπως και οι τσάροι, δεν καταλάβαιναν τι έρχεται για να το προλάβουν.
– Εσείς, πότε καταλάβατε ότι κάτι δεν πάει καλά στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης;
– Ενα βράδυ που είχαμε πάει με τη Γαλάνη, τον Νταλάρα, την Αλεξίου, σε ένα μαγαζί κάτω από την Πατησίων για να ακούσουμε τα «Παιδιά από την Πάτρα», πριν από τις εκλογές του ΠΑΣΟΚ. Το ’81; Γύρισα κάποια στιγμή και είδα έναν κόσμο να έχει σηκωθεί και να προσπαθεί να πάρει θέση. Σαν να βρισκόμουν σε τρανς. Ενας κόσμος που είχε «πατηθεί» και ήθελε να πάρει θέση στην πίστα. Μόνο που δεν ήταν έτοιμος. Και στη δουλειά μας το ίδιο είναι. Ερχεται ξαφνικά η επιτυχία και τρελαίνεσαι. Αυτό συνέβη και στην ελληνική κοινωνία.
Είμαι μαθήτρια της ζωής
– Τη δική σας παιδεία πώς την αποκτήσατε;
– Μόνη μου. Είμαι μαθήτρια της ζωής. Από το σπίτι μου είχα αγωγή.
– Ζήσατε βέβαια πολύ προνομιακά.
– Βεβαίως. Αλλά μην ξεχνάτε ότι δούλευα από πολύ μικρή.
– Βιώνετε μια δική σας πραγματικότητα;
– Οχι. Ζω την τρέχουσα πραγματικότητα. Ανέκαθεν απεχθανόμουν τα «σύννεφα». Παρακολουθώ τα πάντα. Σηκώνομαι από τις 6.30 και βλέπω τα πάντα. Τα πρώτα πράγματα που με υποδέχονται το πρωί είναι η «Καθημερινή» και η «Εστία». Το Ιντερνετ το χειρίζομαι πολύ λίγο. Ξέρετε πώς βλέπω το Ιντερνετ; Σαν ένα τεράστιο διεθνές αεροδρόμιο στο οποίο δεν ξέρεις κανέναν.
Τα πιάτα αποσύρονται από το τραπέζι. Οι φρεσκότατες, ψιλοκομμένες τηγανητές πατάτες, σχεδόν ανέγγιχτες... «Πρέπει να χάσω τρία κιλά», μονολόγησε η Ζωή Λάσκαρη. Η συζήτηση περνάει στους πολιτικούς. Στη γνωριμία και τον θαυμασμό της για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Τον πρώτο, είχε συναντήσει και στο Παρίσι: «Αγαπούσε την Ελλάδα πάρα πολύ. Οταν τον ρώτησα πώς μπαίνουμε έτσι απροετοίμαστοι στην Ευρωπαϊκή Ενωση μου απάντησε ότι αν περιμένουμε να ετοιμαστούμε δεν θα τα καταφέρουμε ποτέ». Της είχε εξομολογηθεί ότι «στέγνωσε για να μην έχει αχίλλειο πτέρνα». Για τον Α. Παπανδρέου αφηγείται το εξής περιστατικό: «είχε έρθει ο Μπιρσίμ μετά το νοσοκομείο στο σπίτι μας, και μου λέει “είμαστε με τον Ανδρέα στο δωμάτιο και έκανε πρόβα στο χέρι του, πώς θα κάνει την κίνηση, το νεύμα προς τη Δήμητρα”. Τον λάτρεψα γι’ αυτό. Δεν ήταν η κίνηση του μια χειροβομβίδα στην ψευτιά και στην υποκρισία του κατεστημένου;».
Η Ζωή Λάσκαρη δεν περιμένει απάντηση. Ζήτησε τον λογαριασμό, σηκώθηκε από την καρέκλα με μια ανεπαίσθητη δυσκολία, ευθυτενής, καλλίγραμμη, με ψηλοτάκουνες γόβες. Θα επέστρεφε στο Πόρτο Ράφτη με τον σοφέρ της.
ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
Έτος Ταινία Ρόλος
1961 Ο κατήφορος Ρέα Νικολάου
Ο ατσίδας Άννα Καρούζου
1962 Νόμος 4000 Μαρία Οικονόμου
Χωρίς ταυτότητα Λιάνα Μαυρολέοντος
Μερικοί το προτιμούν κρύο Εύα Αγγέλου
1963
Ίλιγγος Έλλη
Ένα κορίτσι για δύο Μυρτώ
1964 Εγωισμός Μαρία
Κορίτσια για φίλημα Τζένη Ελευθερίου
1965 Τέντυ μπόι αγάπη μου Ζωή Ευτυχίδου
Ιστορία μιας ζωής Μαριγώ / Μαρία / Μαίρη
1966 Στεφανία Στεφανία Καραλή
Δάκρυα για την Ηλέκτρα Ηλέκτρα Πετρίδη
1967 Οι θαλασσιές οι χάντρες Μαίρη Κανιάτογλου
1968 Όλγα, αγάπη μου Όλγα Παναγιωτίδου-Βασιλειάδου
Μια κυρία στα μπουζούκια Άννα Μασούρου
Γυμνοί στο δρόμο Ξένια Κουμαριανού
1969 Αγάπη για πάντα Ελένη
1970 Αυτοί που μίλησαν με τον θάνατο
1971 Μαριχουάνα στοπ Καίτη Λαγοπούλου
1972 Αιχμάλωτοι του μίσους Βίκυ Κουβαριώτου
1973 Στον αστερισμό της Παρθένου Κούλα
1974 Εραστές του ονείρου Ζωή Κυριαζή
1982 Αναμέτρηση Άννα
Το πραγματικό της όνομα είναι Ζωή Κουρούκλη. Το 1959 μόλις στα 15 της χρόνια στέφθηκε Σταρ Ελλάς και αυτή ήταν η αφορμή ώστε ο Γιάννης Δαλιανίδης να την επιλέξει για πρωταγωνίστρια της ταινίας "Ο Κατήφορος" το 1961. Η επιτυχία της ταινίας την έκανε μία από τις μεγαλύτερες σταρ της εποχής και μόνιμη πρωταγωνίστρια του ελληνικού κινηματογράφου, υπογράφoντας αποκλειστικό συμβόλαιο με τη μεγαλύτερη ελληνική εταιρία παραγωγής, τη Φίνος Φιλμ. Από τότε πρωταγωνίστησε σε πολύ μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες και σε όλα τα είδη ταινιών (κωμωδίες, δραματικές και μιούζικαλ) κατά την χρυσή περίοδο του ελληνικού κινηματογράφου.
Ας δούμε μια συνέντευξή της..Σας φωνάζουν Ζωίτσα;
– Ναι. Και όταν με λένε «κυρία Λάσκαρη» τους αγριοκοιτάζω. Το ήξερα από μικρή ότι θα γεράσω και θα με φωνάζουν Ζωίτσα. Μεγάλη μου τιμή.
Πάλεψα να είμαι αυτό που θέλω είτε άρεσε είτε δεν άρεσε
Σχολιάζει «πόσο όμορφα κορίτσια υπάρχουν σήμερα. Ψηλά, με ωραία μάτια, ωραία σώματα. Κορίτσαροι. Συνέχεια περνούν από μπροστά σου...». «Δύσκολα θα έβγαινε μια Λάσκαρη σήμερα, λοιπόν. Θα είχε μεγάλο ανταγωνισμό», παρατηρώ. «Οχι. Δεν είναι αυτό. Δεν υπάρχει ο Φίνος να σε καθιερώσει στη συνείδηση του κόσμου», αντιτείνει. «Γύριζα τότε δύο ταινίες τον χρόνο. Τους άρεσα, δεν τους άρεσα. Ηταν μια καθιέρωση. Η τηλεόραση δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον κινηματογράφο».
– Ζήσατε έντονα τα νιάτα σας.
– Πολύ τα έζησα! Και πολύ ξενύχτησα και όλα τα έκανα. Γι’ αυτό λέω ότι είμαι γεμάτη.
– Στο πρόγραμμα της παράστασης δηλώνετε την ηλικία σας...
– Στα χαρτιά είμαι και δύο χρόνια μεγαλύτερη, λόγω της ψεύτικης δήλωσης που είχα κάνει για τα καλλιστεία. Γράφουν το 1942 ως ημερομηνία γέννησης και όχι το 1944. Δεν είναι γελοίο; Ο Βουτσινάς έλεγε: «όταν λες ψέματα σε κάποιον δεν πειράζει. Οταν λες στον εαυτό σου είναι επικίνδυνο».
– Οι άντρες που πέρασαν από τη ζωή σας, σας τίμησαν;
– Με τον τρόπο τους.
– Τους χρεώνετε;
– Οταν έχεις δώσει την ψυχή σου, τι να χρεώσεις. Είναι σαν να φτύνεις τη μούρη σου.
– Κάποτε είχατε ανακοινώσει ότι σκοπεύετε να κάνετε μια ταινία για τα ναρκωτικά.
– Τώρα δεν θέλω να αγγίξω το θέμα καθόλου. Η κόρη μου είναι πολύ καλά. Περάσαμε από τέσσερις κοινότητες, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
– Σας δυσκόλεψε αυτό, τότε;
– Με έλιωσε. Δεν θέλω όμως να μιλήσω άλλο γι’ αυτό. Τώρα, δόξα τω Θεώ, είναι όλα καλά.
– Είμαστε αυτό που θυμόμαστε; Οι μνήμες μας; Οπως λέει και ο Πίντερ στα «Ωραία χρόνια».
– Είμαστε αυτό που πιστεύει ο κόσμος για εμάς. Πάλεψα να είμαι αυτό που θέλω, είτε άρεσε είτε δεν άρεσε.
– Κι όταν δεν άρεσε;
– Το έκριναν αυστηρά, έχει τίμημα. Πολύ μεγάλο. Σου βάζουν μια ταμπέλα. Αλλά δεν πειράζει.
– Ερχονται στο θέατρο ακόμα για να «δουν τη Λάσκαρη»;
– Οχι. Δεν νομίζω. Ορισμένοι... ίσως... λίγοι να έρχονται και από περιέργεια.
– Η περιέργεια που σκοτώνει τον ηθοποιό όταν μεγαλώνει;
– Αυτούς σκοτώνει. Εμένα όχι. Ο καθένας με φαντάζεται κάπως. Οπως κάθε δημόσιο πρόσωπο. Δικό του είναι το πρόβλημα. Εγώ είμαι κανονικός άνθρωπος.
– Τι σημαίνει «κανονικός»;
– Κανονικός, παιδί μου. Θα σηκωθώ το πρωί, θα σκουπίσω, θα μαγειρέψω. Δεν παριστάνω τη Νόρμα Ντέσμοντ στη «Λεωφόρο της Δύσης». Δεν υπήρξα ποτέ έτσι. Τι βαρετό Χριστέ μου!
Το Ιντερνετ είναι σαν τεράστιο διεθνές αεροδρόμιο όπου δεν ξέρεις κανέναν
«Εχασα τους γονείς μου νωρίς και ωρίμασα πολύ γρήγορα». Οταν προφέρει τη φράση αυτή, αισθάνομαι την κεκτημένη ταχύτητα. «Το αναφέρετε σχεδόν πάντα στις συνεντεύξεις σας», παρατηρώ. «Φαίνεται ότι είναι μια απώλεια που δεν αναπληρώνεται. Με τίποτα», απαντά στέρεα και ήρεμα. «Σκέψου να μην έχεις φωνάξει ποτέ “μπαμπά”, ήμουν 8 μηνών όταν πέθανε, και “μαμά”. Είχα ανάγκη να προφέρω τις λέξεις. Ελεγα στους γονείς της μητέρας μου, που με μεγάλωναν, να με υιοθετήσουν για να μπορώ να πω “μαμά και μπαμπά”. Μετά ήθελα να δώσω στις κόρες μου την αγάπη που δεν ένιωσα από γονείς».
– Είχατε στηρίγματα στη ζωή σας;
– Κανένα. Ισως τον Φίνο.
– Σας σκλήρυνε αυτό;
– Καθόλου. Πάντα είχα στο μυαλό μου ότι δεν θέλω να πονέσει κανένας όπως εγώ.
– Κάνατε άλλη δουλειά ποτέ;
– Ναι, όταν πήγα μικρή στην Αμερική, στα 16 μου ως «Σταρ Ελλάς», για 18 μήνες, δούλεψα σε ένα κατάστημα ως υπάλληλος.
– Η ομορφιά είναι διαβατήριο ζωής;
– Είναι. Αλλά αν δεν έχει σφραγίδες δεν έχει αξία. Πολλές σφραγίδες, να είναι ταξιδεμένο το διαβατήριο.
– Η εμφάνιση δημιουργεί δυσκολίες;
– Κόπο απαιτεί. Οι άνθρωποι βλέπουν το εξωτερικό και πολλές φορές δεν σε συμπονούν. Λένε: αυτή δεν έχει ανάγκη, τα έχει όλα.
– Κάποιοι γίνονταν προσβλητικοί...
– Οχι προσβλητικοί. Σκληροί. Διαλέγεις όμως με ποιον θα μοιραστείς την ψυχή σου.
– Τη μοιραστήκατε;
– Ναι. Είχα πολύ καλούς φίλους. Οπως την Αλίκη (Βουγιουκλάκη). Ηταν πολύ τρυφερό και δειλό πλάσμα. Η Αλίκη ήθελε να είναι πρώτη. Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό, μη με ρωτάτε. Ξέρω όμως ότι το πλήρωσε πολύ ακριβά. Ο κόσμος που τη λάτρεψε ήταν και η φυλακή της.
Η δεκαετία του ’60 ήταν για τη Ζωή Λάσκαρη «η καλύτερη εποχή. Τα χρόνια της αθωότητας. Ακόμη δεν είχαμε διαφθαρεί από το χρήμα».
– Πόσο ζήσατε την Ελλάδα της πλαστής ευμάρειας;
– Από μακριά. Την έβλεπα και ανατρίχιαζα. Δεν μπορούσα να το πω δημόσια, θύμωνε ο άντρας μου... Εντάξει, λοιπόν, να μην τα πω δημόσια, τα έλεγα σπίτι μου, τσακωνόμουν με την τηλεόραση. Εβλεπα τον εσμό που εμφανιζόταν ως καλή κοινωνία...
– Η δεκαετία του ’60 είχε καλή κοινωνία;
– Είχε πενήντα παλιές οικογένειες, οι οποίες όμως, όπως και οι τσάροι, δεν καταλάβαιναν τι έρχεται για να το προλάβουν.
– Εσείς, πότε καταλάβατε ότι κάτι δεν πάει καλά στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης;
– Ενα βράδυ που είχαμε πάει με τη Γαλάνη, τον Νταλάρα, την Αλεξίου, σε ένα μαγαζί κάτω από την Πατησίων για να ακούσουμε τα «Παιδιά από την Πάτρα», πριν από τις εκλογές του ΠΑΣΟΚ. Το ’81; Γύρισα κάποια στιγμή και είδα έναν κόσμο να έχει σηκωθεί και να προσπαθεί να πάρει θέση. Σαν να βρισκόμουν σε τρανς. Ενας κόσμος που είχε «πατηθεί» και ήθελε να πάρει θέση στην πίστα. Μόνο που δεν ήταν έτοιμος. Και στη δουλειά μας το ίδιο είναι. Ερχεται ξαφνικά η επιτυχία και τρελαίνεσαι. Αυτό συνέβη και στην ελληνική κοινωνία.
Είμαι μαθήτρια της ζωής
– Τη δική σας παιδεία πώς την αποκτήσατε;
– Μόνη μου. Είμαι μαθήτρια της ζωής. Από το σπίτι μου είχα αγωγή.
– Ζήσατε βέβαια πολύ προνομιακά.
– Βεβαίως. Αλλά μην ξεχνάτε ότι δούλευα από πολύ μικρή.
– Βιώνετε μια δική σας πραγματικότητα;
– Οχι. Ζω την τρέχουσα πραγματικότητα. Ανέκαθεν απεχθανόμουν τα «σύννεφα». Παρακολουθώ τα πάντα. Σηκώνομαι από τις 6.30 και βλέπω τα πάντα. Τα πρώτα πράγματα που με υποδέχονται το πρωί είναι η «Καθημερινή» και η «Εστία». Το Ιντερνετ το χειρίζομαι πολύ λίγο. Ξέρετε πώς βλέπω το Ιντερνετ; Σαν ένα τεράστιο διεθνές αεροδρόμιο στο οποίο δεν ξέρεις κανέναν.
Τα πιάτα αποσύρονται από το τραπέζι. Οι φρεσκότατες, ψιλοκομμένες τηγανητές πατάτες, σχεδόν ανέγγιχτες... «Πρέπει να χάσω τρία κιλά», μονολόγησε η Ζωή Λάσκαρη. Η συζήτηση περνάει στους πολιτικούς. Στη γνωριμία και τον θαυμασμό της για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Τον πρώτο, είχε συναντήσει και στο Παρίσι: «Αγαπούσε την Ελλάδα πάρα πολύ. Οταν τον ρώτησα πώς μπαίνουμε έτσι απροετοίμαστοι στην Ευρωπαϊκή Ενωση μου απάντησε ότι αν περιμένουμε να ετοιμαστούμε δεν θα τα καταφέρουμε ποτέ». Της είχε εξομολογηθεί ότι «στέγνωσε για να μην έχει αχίλλειο πτέρνα». Για τον Α. Παπανδρέου αφηγείται το εξής περιστατικό: «είχε έρθει ο Μπιρσίμ μετά το νοσοκομείο στο σπίτι μας, και μου λέει “είμαστε με τον Ανδρέα στο δωμάτιο και έκανε πρόβα στο χέρι του, πώς θα κάνει την κίνηση, το νεύμα προς τη Δήμητρα”. Τον λάτρεψα γι’ αυτό. Δεν ήταν η κίνηση του μια χειροβομβίδα στην ψευτιά και στην υποκρισία του κατεστημένου;».
Η Ζωή Λάσκαρη δεν περιμένει απάντηση. Ζήτησε τον λογαριασμό, σηκώθηκε από την καρέκλα με μια ανεπαίσθητη δυσκολία, ευθυτενής, καλλίγραμμη, με ψηλοτάκουνες γόβες. Θα επέστρεφε στο Πόρτο Ράφτη με τον σοφέρ της.
ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
Έτος Ταινία Ρόλος
1961 Ο κατήφορος Ρέα Νικολάου
Ο ατσίδας Άννα Καρούζου
1962 Νόμος 4000 Μαρία Οικονόμου
Χωρίς ταυτότητα Λιάνα Μαυρολέοντος
Μερικοί το προτιμούν κρύο Εύα Αγγέλου
1963
Ίλιγγος Έλλη
Ένα κορίτσι για δύο Μυρτώ
1964 Εγωισμός Μαρία
Κορίτσια για φίλημα Τζένη Ελευθερίου
1965 Τέντυ μπόι αγάπη μου Ζωή Ευτυχίδου
Ιστορία μιας ζωής Μαριγώ / Μαρία / Μαίρη
1966 Στεφανία Στεφανία Καραλή
Δάκρυα για την Ηλέκτρα Ηλέκτρα Πετρίδη
1967 Οι θαλασσιές οι χάντρες Μαίρη Κανιάτογλου
1968 Όλγα, αγάπη μου Όλγα Παναγιωτίδου-Βασιλειάδου
Μια κυρία στα μπουζούκια Άννα Μασούρου
Γυμνοί στο δρόμο Ξένια Κουμαριανού
1969 Αγάπη για πάντα Ελένη
1970 Αυτοί που μίλησαν με τον θάνατο
1971 Μαριχουάνα στοπ Καίτη Λαγοπούλου
1972 Αιχμάλωτοι του μίσους Βίκυ Κουβαριώτου
1973 Στον αστερισμό της Παρθένου Κούλα
1974 Εραστές του ονείρου Ζωή Κυριαζή
1982 Αναμέτρηση Άννα
Κινητογράφοι στη Θεσσαλονίκη
- Άβα Άνω Τούμπα
- Αβέρωφ Πολίχνη
- Αγγέλικα Αγ. Δημητρίου
- Άδωνις Θερμαικός
- Αελλώ Κέντρο
- Αθηνά Σαλαμίνα
- Αθήναιον Κέντρο
- Αίας Κέντρο
- Αίγλη Άγ. Δημήτριος
- Αίγλη Κουφάλια
- Ακρίτας Συκιές
- Ακταίον Καλαμαριά
- Αλέκα Κέντρο
- Άλεξ Κέντρο
- Αλέξανδρος Κέντρο
- Αλκαζάρ Εγνατία
- Αλκυονίς Κέντρο
- Άλσος Συκιές
- Άλφα Νέα Κρήνη
- Αμαλία Φάληρο
- Αμέρικαν Νέα Μαγνησία
- Αμιράλ Παραλιακή
- Ανατόλια Κέντρο
- Άνετον Κέντρο
- Ανθή Κέντρο
- Άννα Κέντρο
- Άντα Αμπελόκηποι
- Απόλλων Τριανδρία
- Απόλλων Κέντρο
- Αργώ Καλαμαριά
- Αρζεντίνα Κέντρο
- Άρια Κέντρο
- Αριστοτέλειον Κέντρο
- Αστέρια Χαριλάου
- Αστήρ Τριανδρία
- Αστόρια Παραλιακή
- Άστρον Μενεμένη
- Αττικόν Πλ. Βαρδάρη
- Αύρα Καλαμαριά
- Αχίλλειον Αγ. Δημήτριος
- Βακούρα Κέντρο
- Βερντέν Κέντρο
- Βίλμα Κέντρο
- Βιολέττα Κέντρο
- Γαλαξίας Κέντρο
- Δημοτικός Αμπελόκηποι
- Διάνα Κέντρο
- Διόν Τούμπα
- Διονυσία Κέντρο
- Δήμητρα Τούμπα
- Εγνατία Κέντρο
- Εθνικόν Παραλιακή
- Ελλάς Drive In Τούμπα
- Έλλη Επταπύργιο
- Ελληνίς Κέντρo Έκθεση
- Ελληνίς Κέντρο Πλ.Αριστοτέλους
- Ελληνίς Σίνδος
- Ελλήσποντος Κέντρο
- Έλση Άγ.Δήμήτριος
- Εράζ Κέντρο
- Έσπερος Κέντρο
- Εύοσμος
- Έφη Καλλικράτεια
- Ζέφυρος Πλ. Αριστοτέλους
- Ηλύσια Π. Μελά
- Ηραίον Χαριλάου
- Θεανώ Κέντρο
- Θερμαϊκόν Καλαμαριά
- Θησεύς Κέντρο
- Θυμέλη Κέντρο
- Ίλιον Πλ. Βαρδάρη
- Ιντεάλ Κέντρο
- Ιόνιον Εύοσμος
- Ιφιγένεια Κέντρο
- Κάπιτολ Κέντρο
- Κάτια Αμπελόκηποι
- Κεντρικόν Κέντρο
- Κέντρικόν Κέντρο Νίκης
- Κλειώ Κέντρο
- Κολοσσαίον Καλαμαριά
- Κορωνίς Πλ Αριστοτέλους
- Κοσμικόν Νεάπολη
- Κόσμος Εύοσμος
- Κούλα Καλοχώρι
- Κρόνος Ντεμπό
- Κυβέλεια Κέντρο
- Κωτούλα Κέντρο
- Λαϊκόν Κέντρο
- Λάουρα Κέντρο
- Λένα Μαρία Κέντρο
- Λευκός Πύργος Παραλία
- Λητώ Πλ. Αριστοτέλους
- Λίντο Βασ. Όλγας
- Λουξ Εύοσμος
- Μακεδονικόν Κέντρο
- Μαξίμ Νεάπολη
- Μαρί Κέντρο
- Μεντιτερρανέ Κέντρο
- Μετροπόλ Εύοσμος
- Μετροπόλιταν Βασ. Όλγας
- Μονή Λαζαριστών Σταυρούπολη
- Μόντερν Κέντρο
- Μοσκώφ Κέντρο
- Ναταλί Κέντρο
- Ναυαρίνον Πλ. Ναυαρίνου
- Ντωβίλ Καραμπουρνάκι
- Όασις Κουφάλια
- Οδύσσεια Κέντρο
- Όλγα Καλαμαριά
- Ολυμπία Βασ. Όλγας
- Ολυμπιάς Κέντρο
- Ολύμπιον Κέντρο
- Ομόνοια Ηλιούπολη
- Ορφεύς Αγ. Δημητρίου
- Όσκαρ Συκιές
- Παλλάς Παραλιακή
- Πάνθεον Πλ. Βαρδάρη
- Παράδεισος Νεάπολη
- Παρθενών Αμπελόκηποι
- Πατέ Κέντρο
- Ποσειδών Παραλία
- Ράδιο Σίτυ Κέντρο
- Ρεξ Γέφυρα
- Ρεξ Καλαμαριά
- Ρεξ Νέα Μηχανιώνα
- Ρεξ Πλ. Αριστοτέλους
- Ριβολί Π. Μελά
- Ρίο Πλ. Αριστοτέλους
- Ροζαλί Εύοσμος
- Ρουαγιάλ Βασ. Όλγας
- Σελήνη Χαριλάου
- Σινέ Γάνου Χαριλάου
- Σινέ Ηλιούπολ Ηλιούπολη
- Σινέ Θερμαΐς Θέρμη
- Σινέ Καβάση Εύοσμος
- Σινέ Πανόραμα
- Σινέ Πυλαία
- ΣΙΝΕΕΠ Κέντρο
- Σπλέντιτ Κέντρο
- Σταυρουπόλ Σταυρούπολη
- Στούντιο Κίνο Παραλία
- Τζένη Καρέζη Πολίχνη
- Τιτάνια Κέντρο
- Φάληρον
- Φαργκάνη Κέντρο
- Φάρος Ξηροκρήνη
- Φοίνικας Τριανδρία
- Χριστίνα Λαγκαδά
- City Gate Αμπελόκηποι
- Odeon Πλατεία Κέντρο
- Ster Μακεδονία Πυλαία
- Village World Mediterranean Cosmos Θέρμη